YaZıLMıYoR Şiiri - Adem Uysal

Çevremde, olup bitenlere,
Ne zaman, objektif açıdan baksam,
Gördüğüm manzara karşısında,
İrkilirim.
Ne zaman, pozif şeyler yazmak istesem,
Yazamam.
Tüm olumsuzluklar karşısında,
İsyan edesim gelir,
Edemem.
Sesimin çıktığı kadar, bağırmak isterim, bağıramam,
Yutkunurum.
Sokakta, asık suratlı insanlar,
Belli ki, hepsinin bir derdi var.
Trafik felc olmuş, beyni tırmalayan kornalar.
Kulak zarının, patladığını sanır insanlar.
Olanca sesiyle bağıran,
Simitçiler, turşucular, midyeciler,
Kağıt mendil satan, küçük çocuklar.
Alacaklı gibi, yol kesen dilenciler,
Kaldırıma bırakılmış, şüpheli poşetler,
Onu izleyen, meraklı gözler.
Duraklarda, otobüs bekleyen insanlar,
İtişip kakışmalar,
Küfürler, tacizler.
Söyler misiniz bana, sevgili dostlar,
Bu durumda ben,
Nasıl, güzel şeyler yazabilirim?
Denemedim sanmayın,
Kaç kez denedim, olmuyor,
Yazamadım, yazılmıyor,
Ne yaparsan yap bir şey değişmiyor,
Beğenseniz de beğenmeseniz de,
İşte benim, ülkemin gerçekleri,
Bunlar hiç değişmez, yıllardan beri.