Yazılmışın Gölgesinde Şiiri - Sinan Bayram

Yürürüm — ama yol çoktan çizilmiş.
Bir adım atarım,
Ve adımım beni değil,
Ben adımı izlerim.

Bir seçim sanırım,
Ama seçenin kim olduğunu bilmem.
Bir ses fısıldar içimden:
“Sen irade değilsin, sadece yankısın.”

Gökyüzü döner,
Yıldızlar yer değiştirir,
Ben susarım — çünkü bilirim,
Kelimeler bile önceden doğmuşlardır.

Ne kaderin zinciriyim,
Ne özgürlüğün rüzgârı.
Bir aralıktayım:
Yazan ve yazılan arasında bir nokta.

İsterim bazen —
Dünyayı durdurmak, yeniden başlamak.
Ama her istek,
Bir önceki anın yankısı değil midir?

Zihnim bir ayna,
Kendi yansımamı gerçek sanırım.
Oysa gören de ben değilim,
Görülene yön veren de.

Belki hakikat bile
Kendi yazgısında kaybolmuştur;
Çünkü yazanla yazılan,
Aynı mürekkebin kaderindedir.

Ve ben —
Bir ırmağım,
Kaynağını arayan,
Ama hep aynı denize dökülen.

Yine de güzeldir bu yanılsama;
Hürriyete inanmak,
Kendini sanmak,
Ve bu sanrının içinde şiir yazmak.

Çünkü belki de insanın en özgür ânı,
Özgür olmadığını fark ettiği andır.

Sinan Bayram