Yazılarım: 'vesile Diye Bir Kadındı' (898)

Bazı gözler de vardır, dünyadan çok şey görür. Bazı omuzlar dünyanın her derdinden dert taşır omuzunda. Bazı yürekler vardır, hassastır. Onu kırmamalı, dokunmamalısınız bile. Neler yaşamadı ki Vesile Kadın. Bugün onu yazacağım size...

Dikenleri hiç sevmem. Nenem (Eycem) arı gibiydi. Ve yaşı yanımıza taşındığında 65 filandı... Meşhur lafından biri 'İçimdeki kör arı ölmedi' idi... O köydeki genç kadınlarla resmen aşık atardı. Köyde bir dağ onların yüzünden kurudu. Hergün de oduna mı gidilir... Nenem ve ben o dağ yollarını az aşındırmadık.

Nenem henüz gençken 35'inde kırkındayken, belki daha da genç dedem gözleri önünde çorap örerken vurulmuş, vurmuşlar. Yanisi dedemi hiç görmemiş hiç bilmemişim. Dahası öbür dedemi de hiç görmedim iyi mi? O da genç yaşında ölmüş...

Eycemin çok çocuğu olmuş ama üçü hayatta kalmış. Cafer, Dursun(e), Kadir... Diğerleri nerdeyse kucağında ölmüş. Babasız büyüyen çocuklardan Cafer köyde Deli Cafer namıyla büyümüş! Yani babam. Hoca olmak istese de olurmuş ama o alkolik olmayı tercih etmiş. 1989 Yılında bu Deli Cefer sarhoşken annemi bıçaklayıp öldürünce beş yetimin bakımını üstlenmiş nenem. Emekli maaşıyla. Haliyle zor çok zor bir iş. Zordu ama... Annem vefat etti ben nenemle sokaklarda dilendiğimizi onunla unutamam. Eycemin yanımda anasını babası kesti diye yardım dilenmesi benim için de onun için de zordu şüphesiz. Yanisi bu daha zordu. Bir ömre yazılan en kötü rollerden biri ve büyüğüdür ... Aylığa giderken ne istersiniz diye sorar her defasında havalı şeker isterdim. Derken İmam Hatip'te okumaya başladım. Okul kitaplarımı alırken nenem kesesinde paralara bakar ve kırtasiye sahibine yine aynı şekilde başlardı sızlanmaya. Bunun babası anasını kesti. Üç kuruş indirim alırdık kitapları alırken.

Ve büyüyorduk işte. Böyle. Dağ bitmişti, başka dağlara ak mantar aramaya gittiğimiz günler güzel günlerdi yine de.

Dikenleri hiç sevmezdim. Eycemse tarlamızdaki dikenleri kestiremedikçe, tarlamıza düşkün olmadıkça çatlardı adeta. O dikenlerle yatıp kalkardı. Babama geçmesi ile babamın buna kafayı takması hayatımızda bir dönüm noktalarından biridir... Alkolik babam analığı da öldürdü 2004-2005 yıllarında. Mevzuları kısa geçiyorum. İkİ OĞLUNDANSA on kızı olmasını isteyen ninem bir acıyı daha sırtlanmıştı.

Ve 2014 yılı Aralıkta Cafera namıyla Deli Cafer hapisten çıkamadı ve öldü. Nenem 90 küsür yaşını devirdi ama acıları bitmemişti... Evimizin balkonunda uydurduğu türküleri Caferaya yaptığı ağıtları duysaydınız sizde bir tuhaf olurdunuz.

Derken Dedeler köyünden abimler taşındı. O 95 yıllık ömrünün nerden baksanız 70 yılı o köyde geçmiş nenem köyünden koparıldı. Odasından evinden kiraya taşındılar.

' Maskarası olmakta varmış dünyanın' demesi durumu izah eder.

Vesile kadın 55 -60 küsür torunu olan bir çınar, bir hayat mozaiği. Hepimizin vesilesi odur. Çektiği acılarının binde birini anca yazabildim. Ama zordu yazması bile... Tuhaf oldum yazarken. Yine de yazılması ve sizlerin tanımasını kendime bir borç hissettim...

Böyle uzun yaşamasını ise dualarımın kabülüne sayarım...

O çınarımız yıkılsa bizlerde yıkılırdık. Bir çok zoru sayesinde atlattık...

23.11.2017

VESİLE EYCEM EBEDİ YOLCULUĞA ÇIKTI. O BİR DAHA ÖLMEYECEK..CENAZESİ DOLUP TAŞARDI AMA BU MİKROPLU GÜNLERDE ELİMİZDEN 'SELASINI' BİLE VERMEK GELEMEDİ. O HALBUKİ HER KÖYDE SELAM VERİLSİN DERDİ. RAMAZAN AYININ TAM ORTASI 15'NDE CUMA GÜNÜ 11.00 SULARINDA EBEDİ İSTİRAHATGAHINA ÇEKİLEN EYCEM İÇİN NE YAZSAM AZ GELİR... SİZDEN BU BÜYÜĞÜMÜZ VE KÖYÜN ULUSU İÇİN EN AZINDAN RUHUNA BİR DUA BİR SÜRE BİR FATİHA PAYLAŞMANIZI İSTİRHAM EDERİM.
08.05.2020