Yazılarım: Taş (641) Şiiri - İbrahim Arslan

Taş, taş olduğunu bilmiyordu. Ağaçların, kuşların ve bir çocuğun söylemesi gerekiyordu ona. Taş, taş olduğu için hiç küsmedi hayata. Taş olduktan sonra değerli olmuşsun olmamışsın ne farkeder... Artık taş olmanın zamanı gelmişti ve taşı gediğine koymanın. Taş gibi yaşayıp taş gibi ölecekti! Ve birgün bile taş olduğundan utanmayacaktı. Biliyor du ki taş bile şu dünya da dünyanın bir parçası. Olmazsa olmazıydı.
Taş'tı adam... Belki aklınıza sellerin bendinden taşması gibi gelir size şimdi bu taş'tı cümlesi... Belki bildiğimiz taş yerine koymazsınız Taş'tı deyince.
Taş yazar mı, okur mu!
Taş seyirci kalır mı!
Taş. Suçlu mu? Suçsuz mu... Kanatmışsa istemeden bile olsa!
Kimin elinde ki taştık biz! Kendi başımıza hiç hükmümümüz yok muydu! Mimar tutarsa elinden taşın o taş bir abide oluveriyordu. Ya kimse tutmasa kolundan nerede biterdi yolu taşın! Taşı kim ne niyetle tutarsa taş o oluyor. Taş ellerde şekilleniyor ki o eller ya sevgi ile ya kin ile tutuyor değil mi taşı!
Taş sevilmek istemedi. Taş ekmek- su istemedi. Taş, taştı işte. SADECE TAŞ KALMAK VE TAŞ OLMANIN vecibesini yerine getirmek istedi. Biliyordu ki değerli de olsa değersizde olsa taş, taştı işte!
Taş kadar bile olamadık! Taş kadar bile duramadık yerimizde. Ufak bir rüzgarın dalı korkutması gibi ve o daldaki kuşun uçup gitmesi kadar sahip çıkamadık ağacımıza!
Dostluklar mum ışığı gibi... Sahip çıkamadık taşımıza. Bir dost bulmak sahici bir dost bir ömür sürer de onlarca dost kaybetmek 10 dakika sürer. Veda yazılarını okuyunca bir taş gibi kaskatı kesilirim. Ya bir daha bulamazsam Onu! Ya bir daha bir dostum olmazsa kaybede kaybede!
Taş bile taşar yerinden zamanla! Biz taş bile olamadık mı burada!
Taş kadar hatrımız yok muydu. Değerli de olsak, değersiz de. Ben istemedim çekip gitmeyi. Sadece rüzgar çok güçlüydü... Ardımdan başka veda edenleri de görünce bu yazıyı yazmak kaçınılmaz oldu benim için...
...
Ey taş.
Gözünden gözyaşı gelmiş,
Yüreğinden kan...
Yine de deme ben taşım diye!
Taş bile olsan Yakarsın.
Yanarsın...
Ağlarsın.
Bilme yine taş olduğunu!
Ne değişecek bildiğin zaman!
09.04.2013