Sustur beni, konuşmayayım. Gözlerinle nokta koy. Beni gözlerin susturur. Şu ünlem (!) işareti kılıç gibi keskindir. Mühürlet ağzımı konuşmayayım. Ben susarsam şimdi ki gibi parmaklarım konuşur. Bunlar sessiz konuşmalarım. Hadi haberdar ol benden. Sustur beni.
Parmaklarımın konuşması kalbimin konuşmasıdır. Sen hiç kalbimin sesini dinlemedin. Yazdıklarımı okumadın. Dilim sana diyemez parmaklarımın dolayısıyla kalbimin dediklerini. Kalbim ne halisane konuşur. Dilim ne yalan söyler, ne çok kıvırır.
Kalbimden geçen her şeyi dilim demez. Ama kalbimden geçen her şeyi parmaklarım yazar. ilk kalbimden geçer. Sonra parmaklarım yazar. Kalbimi kırmak istersen ilk parmaklarımdan başla.
Sana olan sevgimi de herkes bilecek sana olan kinimide. İnsan dolu yaşayamaz. İlla ki sağanak yağmur gibi boşalır bir gün. Sen o gün gelmeden sustur beni. Yoksa ağlatır yazdıklarım seni. O gün, yazdıklarımı okuduğun gün olmazsam yanında. Bu kadarcık cezayı çok görme kendine.
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
