Solan bir tek güller, çiçekler değil… Her ciğerime çektiğim havayla birlikte ömrümün hesabından bir hava daha düşüyor…
Kaç yıl kaldı, kaç ay, kaç saat, kaç dakika… Haydi, bugünü en güzel şekilde yaşamaya bak. Hüznü kederi, derdi bir kenara bırak…
Bir gülücük ver. Hesaba katmadan, o da senden olsun…
Yüzü asık gördüklerin – şu insan ne hayat doluymuş, desin. Bir gülücük ver, ister simitçi olsun bu isterse herhangi bir esnaf… Daha çok kazanacaklardır o gün.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
