Yazılarım: Sevgi 'emek' ister... (545)

- Her şeyi üretebilir ve ithal edebilirsiniz. Sevgi üretip sevgi ihraç etmedikçe dünyadan tat alamazsınız. Şekerde, balda yoktur sevgideki tat.

-Sevgi ile aşılmaz aşılır. Sevgi tohumları ekmelidir yeryüzü toprağına... Sevginin tohumu ise en pahalı tohumdur. Sevgi karşılıksız verilmeli, alınmalıdır!

-Dünya kendi yörüngesinden çıkıp sevginin yörüngesine girmelidir.

-Dünyanın bütün sporları ilk sevgi barındırmalıdır. Futbol takımınız sevgiden kurulmamışsa hangi kupa sizi tatmin eder!

-Sevgi kuru ağaçta çiçek açması gibi bir şeydir.

- Sevgi baharlar getirir zemheri kışta bile.

- Sevgi kirli su değil temiz sudur. Her ağız ondan içmelidir kana kana!

- Sevgi yürek işidir. Sevginin kaynağı 'Made in Yürek' tir.

- Sevgi yoksa yürekler, yüreksizdir işte...

- Sevgi küçük bir çocuk gibi saftır. Çocuk nasıl büyürse sevgi öyle büyür. Sevgisiz gözünü açan, sevgisiz gözünü kapamamalı.

-Sevgiden bir dünya kurmalı. Orada sevgisiz insanları barındırmamalı.

-Sevgi en temel ihtiyaç, en doğal haktır!

-Her yol sevgiden geçer muhakkak. Siz öyle bir yolda yürümemişseniz hata sizdedir.

- Sevgidir en kutsal olan. Sevgidir anadan babadan bile kutsal olan.

- Sevginin üst mertebesi aşktır. Ve ben sevgiyi anlatırım da onu size anlatamam...!

-Sevgiyle gözlerini açıp, sevgiyle gözlerini kapatan nice 'sevgili' insanlara hep selam olsun.

-Sevgi Yazıları İbrahim Arslan Üzerine-

Adım İbrahim Arslan.

Sevgi içine dünyaları alabilecek kadar geniş bir hazine. İyi insan odur ki kapısına kim gelirse gelsin onu boş göndermeyen kimsedir. Hemencecik kapısını açar, ona ikramda bulunur. Bunu kalpten yapar. Yüzü güler... Aranıza daha dün katılmış gibiyim. Bazen dinlenmeye çekilsem de siz Milliyet Blog ailesinden/ ailemden kopamadım. Sessiz sessiz çok yol almışım meğerse. Üfleye üfleye bu gemide yol almışız. Artık demir attık Sevgi Şehrine. Sizleri bir gün Kdz Ereğli'ye beklerim. Mavinin en mavisi, sarının en sarısı, yeşilin en yeşili, kırmızının en kırmızısı burada. Bütün renkleri görebilirsiniz. Sadece görmeyi isteyin yeter. Muhabbet ehlinin hızla neslinin tükendiği şu zamanlarda insan bazen içini ısıtacak bir çay bazen de yüreğini ısıtacak bir dost arıyor.

Burada 14 Şubat 2011'den beri aranızdayım. Ne müthiş tesadüf oldu ki bu tarih sevgililer günü'dür. Rumuzu ' Sevgi Yazıları' olan ben yine 'Sevgi Şehri' KDZ Ereğli'liyim. Ve başkanımızın en büyük üç temennisinden biridir sevgi. Ve kızıma isim ararken buradan nispetle adına ' Sevgi' koymuştum. Bugün Sevgi'm üç ay 10 günlük...

…

Aradığım buydu. Sormak istedim, cevap vermek istedim kimsenin sormadığı sorulara... Gaibe yazacağıma pulsuz dilekçemi gaip olmayıp yaşıyor olanlara yazayım dedim. Herkes haberdar mı birbirinden. Değil... Bu sitede merak ettiğim, heves ettiğim, yapmak istediklerim var. Yazmak istediklerimi yazanları da görüyorum. Asrımızın cahil kalmış fertlerine çok uzun yazmak istiyorum inanın. Kendinizi geliştirin, kendinizi sevin, önemseyin. Bir küçük lafınız ya da bir büyük lafınız olsun şu hayatta... Boyunuz posunuz ne olursa olsun. Şu internet ortamında ben de güzel şeyler paylaşayım, yazayım diyenler nerde! Herkes kaptırmış kendisine kendini. Madem kimse dinlemeyecekse bizi niye yazıyoruz ve varız o zaman' Burada bu okuduklarınız benim ilk profil yazılarımdandı. İlk profil yazımda ise kısaca kendimi şöyle tanıtıyordum...

İBRAHİM ARSLAN kimdir?

Şairimiz 05.02.1983 yılında Kdz. Ereğli ilçesinin Dedeler Köyünde doğdu. Daha küçük yaşta annesini ve babasını! Kaybetti. Bilhassa annesinin vefatının onun üzerinde çok etkisi vardır

Dört kardeşi olan İbrahim Arslan şairliğe:daha küçük yaşlarda annesine ve annesi gibi sevdiği ablasına yazdığı şiirlerle başladı.. Şiir yazmaya başladığında henüz ilkokul sıralarındaydı. Ayrıca halen Kdz Ereğli Kültürünü Tanıtma, Yayma ve Yaşatma derneği başkanı olan abisi Yusuf Arslan’ da şairdir.

1999 yılında Kdz. Ereğli İmam Hatip Lisesinden mezun olan İbrahim üniversite sınavlarına da bir kere girdi.. O bir sınavda kazanamamasını kendisine yediremediğinden bir daha da girmeyi düşünmedi..

İş hayatına 96 senesinden sonra amca-oğlunun yanında başladı.. O sıralarda kendi kendisine büyük bir şair olmak için söz verdi ve bugüne kadar çeşitli yerlerde çalıştı..

2001-2002 yıllarında Değişim adlı yerel gazetede köşe yazarlığı yapan İbrahim; Damar Gazetesi ve Yöremin Sesi gazetesinde de şiirlerini bir müddet yayınladı.. Son olarak Yeni Ufuk Gazetesinde çarşamba günleri Şiir Durağı başlığı altında şiirlerini yayınlıyor...

Dedeler Köyü halk kütüphanesi ve Kdz Ereğli CHP ilçe merkezinde de görevli olarak çalışan ibrahim halen Kdz Ereğli belediyesi bünyesinde işçi olarak çalışmaktadır...

Yazdığı sayısız şiirleri ezberleyemeyen biridir O... Zaten buna da gerek görmez... Bilir ki bir ilhamla gelir aldığında kalemi eline dizeler... Bakmışım bir kıta olmuş, iki, üç, dört... Bazen gece ikide gelir ilham bazen köyüne giderken yolcu arabasında... Her şeye yazabilir bir şiir ama bazen bir şiir yazmak istese de yazamaz... Bilir ki bu şiirler kendisinin değildir... Kim sahiplenirse, kim kendinden bir şey bulursa onundur... 28 yaşında iki kız çocuğu babasıdır İbrahim ARSLAN... HAYATTA her şeyi ailesi olan biridir. İşten eve evden işe gider. Sevgi BARIŞ Dostluk kentinde aslında olmayan bu değerleri arar. HER GÜN YOZLAŞMAKTA OLAN DÜZENİN içinde kaybolup gider... Bir kaç çok sevdiğim dostum için ve bir gün kendi kendime verdiğim bir söz için BURADA yazıyorum, duygularımı-şiirlerimi paylaşıyorum... Umarım meleklerden temiz olan anneme layık biri olur bu sayede gönlümün sızısını da bir nebze dindirir-irim. BUGÜNÜNÜZ dünden iyi olsun... Zaman ne çabuk geçiyor.

Yaşım henüz 29- 30. Şubat ayında burada 2. yılım biteceği gibi 30-31. yaşıma da basacağım... Bu nasıl oluyor demeyin. Ben 1982 doğumluyum ama yaşımı 1 yaş küçülttüler desem neden bu şekilde dediğimi anlarsınız.

'1996 yılı. Bir çocuk terlikçi amcaoğlusunun yanında işçi olarak çalışıyordur. Pazardadır ama sadece terlik satıyordur. Kimseyi satmıyor ve satılmıyordur...! Terliklerin en ucuz 50.000, 100.000, 150.000 olduğu zamanlardır. Çocuk 13-14 yaşındadır. Bu çocuk şiir yazıyordur o zamanlarda. İlk şiirlerini çok küçükken annesini kaybedince annesi gibi sevdiği ablasına yazarak başlamıştır. Yani okumayı, yazmayı ve kendini bilince yazmaya başlamıştır. Yine terlik tezgahında bağır çağır terlik satarken gözü karşı taraftaki tarladaki cigirgenlere (ısırgan otu) takılır. Tarla cigirgenlerle doludur. Sayılamayacak kadar çoktur. O çocuk o zaman kendi kendisine şöyle der: Bir gün beni bu tarladaki cigirgenler kadar kimse alkışlayacak. 1996 yılından beri hala o gün gelmemiştir belki ama, insanın bir yaşama sebebi vardır elbet! Belki o bir gün için yaşıyordur hala... O çocuk bendim. Ve şu hayatı daha anlamadım. Kimse kimseyi görmüyor, okumuyor. Sen gözünün içine kadar sokmadıktan sonra.

Sizlere bundan daha fazla kendimi anlatmayacağım. Ama bir gün gelecek o bir gün yaşadığımdan kıvanç duyacağım.

Dedim ya Ben İbrahim ARSLAN. Siz bana kısaca Sevgi bey deseniz de olur :)) Sevgi Hanım demezseniz sevinirim. (Bu yazımı okumamış, yazdığım hiç bir yazıyı okumamışlar bana Sevgi Hanım diyorlar, sözüm bunlara) Sizleri yine şiirlerime beklerim. Sevgiyle kalın. Sevgiden bir şehir inşa edip kendimize oraya kalbi sevgiyle atmayan kimseleri almayalım.

Sevgi Yazıları.

(Bu yazı yaklaşık bir yıl önce kaleme alınmıştır)
29 Temmuz 2013