Yokuş aşağı inerken bile yokuş yukarı mı çıkıyorsun? Böyle her güne kendinde değil de, zinde değil de bitkin ve neşesiz giriyorsun ya, arama bu sorununa cevap: Sana aşk lazım…
Bir yürek lazım sana, sana attığını bilen. Bir omzuna yaslanacağın ya da gözlerinin içine bakacağın bir kimse lazım. İçten olacak… Bazen sana seni haykıracak… Bazen seni senden alacak, seninle dalgalanacak biri lazım. Bütün yükleri yek başına yüklenemezsin. O başkadır. Sen ilkbaharsındır belki o sonbahardır. Ya da tam tersi…
İnsana aşk gerekir. İNSAN AŞK için her engeli aşsa gerektir.
Yazındır aşk senin. Alnına ilk yazılan yazıdır. Aşka kavuşmazsan her kavuştuğun nimet belki hüsrandır. Sonu öyle bitmeli ki insan ömrünün, sonunda aşkın kollarında yudumlamalıdır ölümü… Yudum yudum içmelisin aşkı. Sana aşk lazım bil ki başka hiçbir şey lazım değil sana. En temel ihtiyacın da o, en doğal ihtiyacın da. Aşk yoksa yüreğinde şair yazamazsın tek satır. Şair sen yazacaksın zaten aşkı da, aşkı ölümsüzleştirmek için, ebedileştirmek, abideleştirmek için varsın…
Yanisi, sana aşk lazım. Ve bunu sadece ben demiyorum. Senin her hücren, zerren diyor bunu sana! Çöl gibi, ya da karakış gibi olma, yemyeşil ol, masmavi ol artık!
Sana doğru gelen aşk elini tut, bırakma. Bırakma ki mahrumiyet ülkesinin bir ferdi olmayasın. Zincirli, kelepçeli, prangalı olmasın yüreğin. Varsa böyle bir ağırlıkların, adımını aşka doğru atta hadi kurtul bu zilletten! Aşka doğru yelken açmadan doğru yönünü hiç bulamazsın!
Aşk iki adım mesafede! Hadi ne duruyorsun: Sana aşk lazım, belki de aşka da sen lazımsın! ! !
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta