Belki de ben hiç gitmemiştim, sana giderim dedim ya. Sana muhalefet etmek zor. Belki sen rüzgarsın ben kırıldı kırılacak bir dal. Belki de esmeni istiyordum başımda. Kırılacağımı düşünmeden. Ve bir dalın üzerinde küçücük bir yüreği olan bir kuş nasıl şakırsa. Öyle işte. Sana muhalefet etmek mi? Neden. Düşünmedim senden başka hiçbir şey. Düşünmeyi kim düşünür yanında.
Sana baktım göremedim kocaman, uçsuz bucaksız İstanbul içinde. Sahi sende İstanbul gibi vefasız, çilelimisin. Sen de kendine bir Fatih mi arzularsın. Unuttun mu beni. Bende seni milyonlarca sevenden alalede birimiyim. Hani İstanbul'u milyonlar nasıl severse yinede.
Ağlatma beni. Bak yüreğim kalmadı. Hergün bir tutam alıp gittiğin için. Gözyaşımda mı ikiyüzlü. Ve ikiyüzlü olmayan bir sen misin? İstanbul'la kıyaslarken seni. Hadi de ikiyüzlü değilim de! İstanbul gibi. İstanbul ne aşıkları alıp yere çarpmış, kanını akıtmış nice aşığın biliyor musun. Ve sen ey güzel. Seviyorum seni diye başım önüne mi gelsin.
Ben bir dal. Sana muhalefet etmek zor ey rüzgar. Kırdığın kaçıncı dalım ben! Rüzgar olmak demek ne demek sende bunu kendine sor. Keşke bu kadar yanarken ben, sen beni yakan ateş olsaydın. Belki gözyaşlarımın seni söndürme umudu vardı. Yazdığım her satır senin satıra getirecek kadar başını güçlü. Ne yazık sen benim satırlarıma ben öldüğümde bakarsın. O gün ağlama.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta