İbrahim Arslan - Yazılarım: Noyan'ın ark ...

Noyan'ın arkasından! Şehid'e vefa satırları olur umarım.

Siz orada değildiniz... Ama yürekleriniz yanmıştır o gencecik canlara... Noyan'ımızın cenazesi çok kalabalıktı ve çok sessiz. Omuzlarda taşınırken bile... Köy sesizliğe bürünmüştü... Ve çok şey söylüyordu bu sessizlik... Tahir bu sessizliği kırmaya çalıştı 'şehitler ölmez, vatan bölünmez' dedi, gür sesle, sonra bir kere daha bağırdı yüreklice... Bir kaç kişi eşlik etti ona sadece... Nedendir bilmiyorum... Biraz yadırgadım sessizliği... Tekrar tekrar bağırdı Tahir... Bu arada şehidimizle geçen bir diyoloğu paylaşacağım... Aynı arabada köye gidiyorduk... o zamanlar o on yaşlarında filandı... Epey oldu bu hatıra yanii... bak Noyan dedim bazı büyük kafalar küçük düşünüyor dedim ve ekledim her ne kadar senin kafan küçükse de büyük düşüneceksin..

Vallahi ben ona bu kadar büyük düşün demedim... o şehit oldu annesi şehit anası oldu... Ve Dedeler Köyü'nün değil tüm Türkiye'nin anası oldu... BAZI KAFALAR önüne eğsin kafasını... O kadının ellerini öpsünler ve helallik alsınlar.

Tahir bağırmaya devam ettik... Köy ise sessizdi... Buna da sinirlenmişti Tahir... Şehitler ölmez, VATAN BÖLÜNMEZ, DEDİ... DEDİ ŞEHİTLER ÖLMEZZZZ. VE bayıldı... Bayılan garibanın tekiydi halk da pek umursamadı... Olan garibana mı olur bilmem... Böyle gelmiş böyle gider demem... Ben utandım... Tekbirler havada yankılanmadı, Tahir'in sesi cılız kaldı... YAZIKTIR... HANİ AYNI SUDAN İÇMİŞTİK VE AYNI DAĞIN GÜLÜYDÜK BİZ... Noyan ölmedi bir tek, Noyan ve 12 arkadaşı hariç herkes öldü... Biz Çanakkale yi de unuttuk... YOLUNU DA... ONLARIN YOLUNDAN NASIL GİDİLİR... BİLEN VAR MI... söyleyeyim... Onlar gibi olarak... NE OLDU TAHİR'E bilmem... Dedeler köyün de yaşıyor. Garip geldi garip de gidecek bu gidişle. Ağla Zonguldak ağla... Ama bir kaç damla yaşını riyadan dökme, içten ağla... Sizde ağlayın... Ağlanmazsa delinmez mermer yürekler.