Uyku geldi gözlerine... Uyudular yüzlerce yıl... Bir gün değil iki gün değil, üç gün değil, yüz gün değil, iki yüz gün değil...
Kaçtılar zalimin elinden. Kaçtılar hidayete... Kaçtılar tek tanrıya inandıkları; kaçtılar ' Allah' dedikleri için... Kıtmir adlı köpek de bu gençlerle 'ölümsüzlüğe' uyudu... Evet yakalanmayacaklar ve öldürülmeyeceklerdi...
Kaç yüz yıllık bir rüyaydı bu!
Neler görüyorlardı ki? Uyanmak istemiyorlardı...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta