Sevgilim sevmeyi bilmiyorsun. Güzel gözlerinde yuva kurmuşum. Gözlerinin içinde bakmışım bulutlara. Uçurtma uçurmuşum orada. Salıncağımı bağlamışım bir ağaca. Ya da bir ağaca dayamışım sırtımı. Orada, gözlerinde tutunmuşum yaşama. Sımsıkı sarılmışım sana. Bir bebek parmağına nasıl sarılıyorsa. Yo yo ben yılana sarılmadım. Sana sarıldım. Ama sevgilim sevmeyi bilmiyorsun.
Mutlu olmak Hak mı, hakkın mı? Hak deyince hepimizin eşit doğmadığı gelir aklıma. Senin başında annen vardı, baban. Benim yetimliğim gelir. İşte seni sevmek kaderim. Seninse kaderin de bu adamı sevindirmek yok mu?
Yine de mutluyuz. Kim biliyorsa her ihtiyacımızı. Güneşi tepemize diken. Bizi ısıtan, kışın üşüten. Kışı severim ben. Yorgan niyetine bana sarılırsın. Ben gözlerinin içine bakıp uyurum. Orada kuşların şakıdığını görürüm. Orada bir çeşme vardır suyu zemzemden leziz. Ama yine oradan akarım işte.Gözyaşını hiç akıtma ki benim huzurum bozulmasın. Gözlerin neleri barındırmaz ki. Açma hep uyumanı isterim. Sen gözlerini açınca güne telaşlı başlarsın. Halbu ki uyusan hep ben uyusam orada bir ömür. Ne yazık sevgilim sevmeyi bilmiyorsun.
Sus! Cevap verme bana. Gözlerini hiç konuşturma hele. Hakimdir gözlerin, savcıdır. Ben orada savunmamı yapamayan bir avukat. Susan. Hiç avukat susar mı. Gözlerinde kurulur mahkeme. Sonunda hiç suçum yoktur ama beni tutuklarlar. Gözlerin mapushanedir. Ve ben cezamı orada çekmeye dünden razı..
