O son yazısını gazeteden yırttım ve ajandam da sakladım. Kibone'M... Aradan zaman geçti Kibone'M oldu Divanyolu... Bende o yazıya nispetle demiştim ki 'Divanyolu'M...
Bilir misin? Ben Sevgi Ailesi'nin de bir ferdiydim... Muammer abi'yi tanıdığım ilk günden beri... Kim mi bu Muammer Abi... Muammer Erkul canım... En az 2 Ve 200'lülerin binlerce, milyonlarca, milyarlarca olduğu günümüzde o ilk günkü gibi duruluğunu, efendiliğini, duruşunu bozmayan, yürüdüğü yolun hakkını veren bir abi. Bir öğretmen...
Çekirge Çetin'in babası... 19 Yıl ve artı bir ay 'Stop' demiş bir abi... Samimi yazılarını okuyanlar bilir ki o zamandan bu zamana 'Sevgi ailesi' de onunla büyümüştür... Şimdi 20 yaşındadır o zamanların en küçüğü... O son yazısında şöyle demişti:
'Dersin ki o an kendine: Seç yolunu!
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
