Yazılarım: Bugün Boş Yazacağım...! (654)

Bıraktım hoş yazmayı, bugün boş yazacağım...
Göze, kulağa, gönüle, yüreğe bıraktım seslenmeyi!
Bıraktım. Bugün Mideye YAZACAĞIM...
...
Annem beni yetiştirdi ve bu vatana taşeron olsun diye okuttu...
Beledi. Giymedi- giydirdi, yemedi yedirdi...
Beyefendi doğmadım-sa da anamdan, kravatlı doğmadım-sa da...
Ceketimin iliklerini benden başka beyefendi karşısında da pek iliklemedim...
Yalnız çocukluğum garip geçti.
Yarım ekmek: İçinde haşlanmış yumurta. Haftada bir de salam,
Yanında hiç kola- mola içmedim...
İçsem paylaşmadan duramazdım...
O kadar zengin çocuğu içinde fakir olmaktan da hiç sıkılmadım.
...
Ramazan ayı gelirdi, diğerleri benimle aynı kefeye gelirdi...
...
Büyüdüm. Ama zamanla açlığı unuttum. Ramazan' da 3 gün üst üste oruçlu olmayı da!
Ama akşam olunca kayın-validemin güzel yemekleri ve kızının enfes yemekleri ile şimdi tok geçen günlerime şükür ederken eski günleri ise hiç yadıma getirmemeye çalışıyordum. Ama işte bugün ki gibi bugün gibi yine de aklıma bazen gelip duruyorlar...
...
Şimdinin yeni yetişmekte olan nesli çok şanslı: ÇOK ŞANSLI...
Zira anne- babaları onlara titriyorlar...! Ve bizim zamanımızda karşılarında hep biz titrerdik...
Bir istediklerini 2, 2 istediklerini 3 etmiyorlar. Biz ise istemeye bile korkardık...
Halley yeni yeni çıkıyordu... Ve bir gün kardeşimle bir halley için neredeyse tekme- tokat kavga edecektik...
...
Bu yazdıklarım hatıra ve boş yazı ve beni ilgilendiriyor ama... İşte size de okuyorsan sana da dedim... Açtım midemden pardon yüreğimden geçenleri...
Ve yine cigirgenlere çok kızmıştım... Konuyu başka tarafa çekiyorum...
Cigirgenler- Isırgan otu :))
Çocuk yaşta çalışırken baktım ki bütün tarlayı doldurmuş hergeleler...!
Dedim ki beni bu kadar insan, bu cigirgenler kadar insan alkışlayacak... Bir gün karşılarına geçeceğim, bir şiir okuyacağım ya da nutuk çekeceğim, onlar da beni alkışlayacak... Meğer ne safmışım 'İnsanlar dolu insanları hiç alkışlamıyorlar ki, hep boş insanlar alkışlanıyor bu memlekette'...
Bugün bunu çözdüm ve boş yazmaya karar verdim. Bu benim ilk boş yazım... İnanın çok zorlanıyorum... O günden sonra aradan 16 sene geçti. Yani bugünkü ömrümün tam yarısındaydım...
O günlerde ustam öğle yemeğine gönderdiğinde: Evlat az kuru ye, çok çok, bol bol ekmek ye! ! !
İşte ben ekmeği o günlerden seviyorum... Ve makarna yesem, ekmekle yiyorum...
...
Ne günlerden bugüne geldim...
İsraf etmeyi sevmiyorum. Benden başka herkes seviyor gibi geliyor bana. Zaman israfı da eklenmeli yemek- yiyecek israfının yanına!
Her vaktimiz, anımız boş...
Ama bende boş an, boş anı yok gibi...
Boş yazacaktım... Bomboş yazacaktım yazının en başında!
Şimdi siz karar verin ben ' Aç mıyım- tok muyum'
...
Sizde acıktınız mı?
Pestil aşı yapsa da akşam kayın-validem yesem!
1 kaç seneden beri yemedim...
Rica etsem ninemden...
...
Ne desem boş işte şimdi... İşte bu yüzden bu yazı burada bitmeli... Daha fazla ağzınız sulanmadan!
Ne demişler. Az söz ile çok söz anlatılabilir de çok söz ile çok az anlatılabilir! ! ! Bu sözü aslında ben dedim... ŞİMDİ dedim...
Yeni sözler- bloglar yazmak lazım...
Ereğli pidesi tadında yazılar... Bakın canım pide çekti... Ama 'köy pidesi'... Altında mancar yaprağı olacak... Ve malzemesini ben hazırlamalıyım... Bizimkiler yapmasını bilmiyor, bi damak tadıma göre yapamıyorlar da! !
Ve,
Çilekler azaldıkça, çilek gibi insanlar da azalıyor, çelikler fazlalaşınca da çelik gibi insanlardan geçilmiyor! !
Çilek dedim de şu 'Çilek' filmi ne zaman! ! ! Kdz Ereğli'de çekilmişti... Gösterime girmezse bilin ki bu işin peşini bırakmam! Halil Sezai şssst sana diyorum :)) Yav gösterimde gösterdiler de ben mi bilmiyorum...
18.06.2014
(Beyazid Ateş)