Herkes insan olmanın sancısını çekecek. Yok, öyle aydan beri gelip dünya’dakini hiçe sayma…
Yaşam denilen maratonda elbet düşeceğiz bazen. Bu yaşam yükünü son nefese kadar çekeceğiz. Öyleyse nedendir durgun suyu bulandırma gayreti. Öyleyse nedendir ekmeği, emeği paylaşamama. Hak edene hak ettiği ya verilir ya verilmez. Bazen cevap bile verilmez ukalaya. Çoğumuz çekilir sineye de haksızlığa ‘çıt’ çıkarmayız. Ama böyle gitmez diyor herkes gene de genelde böyle gider… Aksaya aksaya nereye kadar gidebiliriz ki oysa… Hayatın normları var! Kırmızı ışık yandığında duracaksın! Yaratıcının koyduğu harama- helale de uyacaksın ki o yaşantını düzenlemiş… İnsan olarak kalacaksın çıkmayacaksın o çizgiden. Amma tövbe edeceksin amma yaptığın hatadan ders çıkaracaksın. Bir kere yapsan amenna da sürekli tekrarlamayacaksın hatayı/ günahı…
İşte bunun sancısını çekmeyen insanlar hayatından ne anlar! İşte şimdi gelmeliyim ben kimim sorusuna? Ben herkesçe malum… Beni yani seni herkes tanıyor! İyi ya da kötü diye hemen kanaat sahibiler. Bu soruyu kendine sorduğun zaman kalbin ne diyor hele bana de. Sonra istediğin hayatı istediğin gibi yaşamaya devam et…
Sen kimsin!
Yol var biteceğini bildiğimiz. Öyleyse insan olabilmenin kavgasını yapalım! Hayatımızı güzelliklerle şekillendirelim… DÜNYA’NIN dünya kadar derdi var… Haydi, bir avuçta olsa mutluluk ekelim en başta kendimiz için bu dünya topraklarına…
Yarın güne bugünden farklı başla.
Geç değil hiçbir şey için…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta