Kaçtı adam. Yıllardır beklediği aşkı buldu. Buldu ve ondan kaçtı. Aşık olacak durumda değildi ki. Yüreği bir kadına vurmalıydı vuracaksa. Bir kadının olmalıydı olacaksa. Bu kadını her ne kadar kendisi değilde 'kadının' diye kader koymuşsa da... Seviyordu kaderin 'kadının' dediğini üstelik ama aşık değilse de!
İki beden bir olabiliyor, biliyordu. İki beden, iki vücud birbirini tamamlayabiliyor, tam anlayabiliyordu. İki vücüd birbirine yaşıyor, birbirine ağlayabiliyordu. Öyleyse başka bir kadına gerek yoktu. Hayatta bir erkek ihtimal ki iki kadın ile ilişki yaşayabiliyor. Ama bu, bu adama tersti. Sırılsıklam aşkı yaşayabilirdi, o sonradan bulduğu aşkı. Ama o buna güle güle dedi, elveda dedi..
Gidecek miydi şimdi o kadın. Bir kadının lügatinde pes etmek var mıdır. Bu durumdan sonra 'Şeytan' kimliğine mi bürünecekti kadın. Yoksa sana da eyvallah 'temiz kal' diye gidecek miydi. Ve hiç ama hiç bir zaman bu adamın kapısını bir daha çalmayacak mıydı!
Aşkı bulmuştu, yaşayamamıştı adam. Aşk yaşamak nasıl olur, belki de kaçamak olur... Belki de günah olur... Ve yazık olur 'Helal olan aşkı' yaşamıyorsan. Biri kırılır, biri incinir, biri ağlar... O kaderin kendisine nimet olarak verdiği eşini çok seviyordu. Ve onu ağlatmak istemiyordu. Ama bir kadın ve bir erkek ağlayacak mıydı illa ki geride...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta