Yazılarım: Aşk oyunu (544)

İbrahim Arslan
1000

ŞİİR


15

TAKİPÇİ

Yazılarım: Aşk oyunu (544)

Sana yenilmek istiyorum bu hayatın aşk adlı oyununda. Sen kazan. Ben sana yenilmek istiyorum... Ummadığın yerden çıkacak değilim karşına Aşk gibi. En zayıf yerinden vuracak değilim, hedefim kalbin de değil, sen gibi... Yüreğimin sesini değil senin yüreğinin sesini dinlemek istiyorum. Ah benim gökyüzüm, gülyüzlüm. Ayın dibinde uyuduğumu unutma. Gelmek istersen yanıma adresimi arama ben gelirim sana. Ben gelirim elimin içine bir iki yıldız koyarak. Saçlarına takmak için.

Yok benim sözüme inanan. Aşkın adama neler yaptırabileceğini kimse bilmiyor ya da unutmuş. Yok benim sözüme inanan. Senin neler yaptırabileceğini bana kimse bilmiyor. İstanbul Fatih'e neler yaptırdıysa o ruhu bile olmayan şehir. Canı, eti, gözü, derisi bile olmayan şehir. Küçümsemeyin bir kalbin bir kalbe olan aşkını. Benim aşkım kalbine evet. Bedenine olsa kaç bin kere solmuştu kim bilir!

Yanımda yedek dursun bir kaç cümle. Sona saklayayım kurşundan tesirli aşk sözcüklerimi. Seni bilmeleri için yazıyorum. Ne kadar yazsamda az olacağını bile bile. Bu zamana kadar anlatamadımsa bu zamandan sonra da anlatacağımı sanmıyorum. Kimsin sen?

Her boşluğu, boşluğumu dolduransın elbet... Şiirlerimin kahramanı.

Sözlerimin hakimi, savcısı, avukatı.

Sana yenilmek istiyorum bu hayatın aşk adlı oyununda. Sen kaybetme, sen kazan. Bende gideyim senin şehrinden en ücra yeri bulayım. Sende bulmak istersen bul beni. Adresim gece ayın dibi. Ya kolumdan tutacaksın, ya bırakacaksın kolumu... Sen kazanacaksın sonunda. Kazanç ya benim ya bensizlik... Sana bıraktım kararı... Ey bu yazdıklarımın davacısı, davalısı da!

Yaşamadığımı bil yazamadığımda. Yazdıklarımla kabul et beni. Yazdıklarımla yargıla emi... Gönül hapisanesinde cezam bitmedi mi. Senin gönlün dibi olmayan bir uçurum... O uçurumdan gece- gündüz demeden düştüğüm yetmedi mi... Gel ört beni SENİNLE.

Bu aşk oyununda sen kazan emi. Ya da bu aşk oyununu oynamaya son ver. Kimse kazanmasın. Ben yenildiğimi kabul ettim bak.

Kara toprağın içinde yatmak kolay değil mi? Bana da ayın dibinde yatmak kolay. Sen kazandın. Ben kaybettimse gel uyandır beni işte ruhumu alarak. Ben aydan düşerek bile ölmeye razı. Geride sevdiğini bırakınca mı olurmuş kazanmak. Aşk oyunu oynama dedim sana. Kaybedeceğimi biliyordum. Sözlerimin katili oldun sadece. Beni ağlattın sadece? Ağladığımı gördün üstelik oradan beri.

Yazık kaybetmeyi biliyorum ama kazanmayı hiç öğrenemedim...

25.07.2013

İbrahim Arslan
Kayıt Tarihi : 19.3.2014 14:22:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

İbrahim Arslan