Kaldım ortasında hayatın,
Bir adımımla...
Sana yaklaşmakta elimde,
Ve senden uzaklaşmakta.
Şubatın altısı idi 2006 yılının şu şiiri yazdığımda... Hayatın ve dünyanın evet tam ortasında bir yerdeydim. Bugünde orada kalakalmışım ne bir adım öteye ne bir adım beriye gidememişim...Bitmez bu yaşantı. Son şiiri de yazmadan...
Artık bir şaire yakışır gibi yazanlar kalmadı... Ne köşe yazarları var içinde şiir yok yazının. Halbuki şiir yazıyı kuvvetlendirir ve tat verir... Adım başı yazar var... Ama şair yok, şiir yok kapısını tıklasan! Sana bir şiir daha söylemez kendi şiirinden başka. Kendinden başka okumaz bazen... Ve bazen bir şiire kafa yormaz... Sıradan yazar ama ben bir sıradan yazarım demez... Alkışlanır çoğu zaman ama o alkışı hak-etmez... Evet çok var bunlardan... Şiir nedir biliyor musunuz? Şiir şairini bulandır! Şiir şairin elinde olmalıdır... Herkeste şairdir baksanız... Tabi okusanız bir şiirini sizde bir hoşnutluk hasıl olmuşsa ona diyecek laf yok.
Ama laf değildir şiir. Şiir şiirle şiirin ötesine gitmedir... Bir şiir yazarsınız ama belki tamamlanmamıştır daha... O yüzden de tam anlaşılmamıştır...
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
