Yazılarım: Artık Bir Şaire Yakışır Gibi ...

Kaldım ortasında hayatın,
Bir adımımla...
Sana yaklaşmakta elimde,
Ve senden uzaklaşmakta.
Şubatın altısı idi 2006 yılının şu şiiri yazdığımda... Hayatın ve dünyanın evet tam ortasında bir yerdeydim. Bugünde orada kalakalmışım ne bir adım öteye ne bir adım beriye gidememişim...Bitmez bu yaşantı. Son şiiri de yazmadan...
Artık bir şaire yakışır gibi yazanlar kalmadı... Ne köşe yazarları var içinde şiir yok yazının. Halbuki şiir yazıyı kuvvetlendirir ve tat verir... Adım başı yazar var... Ama şair yok, şiir yok kapısını tıklasan! Sana bir şiir daha söylemez kendi şiirinden başka. Kendinden başka okumaz bazen... Ve bazen bir şiire kafa yormaz... Sıradan yazar ama ben bir sıradan yazarım demez... Alkışlanır çoğu zaman ama o alkışı hak-etmez... Evet çok var bunlardan... Şiir nedir biliyor musunuz? Şiir şairini bulandır! Şiir şairin elinde olmalıdır... Herkeste şairdir baksanız... Tabi okusanız bir şiirini sizde bir hoşnutluk hasıl olmuşsa ona diyecek laf yok.
Ama laf değildir şiir. Şiir şiirle şiirin ötesine gitmedir... Bir şiir yazarsınız ama belki tamamlanmamıştır daha... O yüzden de tam anlaşılmamıştır...
Ve yazar takımına da yazdıklarınız ilham vermelidir! Onlar şiirinizle yazılar yazmalıdırlar! ! !
Asıl olan şairinin şiirini açmasıdır! ! Çünkü en başta ne anlatmak istediğini o bilir. Hani siz anlarsınız başka, o anlatır başka! ! !
Ve şair sevgi adamı olmalıdır...
Böyle şairler azaldı...
***
2006 YILI ŞUBAT AYINDAN tam yedi yıl sonra bu şiirimin devamı yazıldı. Yine ben yazdım... Biliyorum bu şiir bu yazıyla alakalı değil...
Ama yazılarda şiir olmalı, yazılara şiir ekilmeli be kardeşim... Yazıya tat katmalı şekeri- tuzu olmalı şiir...
Orada...
Bir adımlık mesafede.
Bir nefes kadar yakınımda.
Her şeyden uzak.
Hiçbir tarafta.
...
Son adımı bu ayaklarımın.
Ayaklarım farkında bunun...
Yüreğim de farkında.
Ama ne ben ona gidebilirim.
Ne O bana.
...
Yaşat beni.
Yaşa beni.
Benimle, senin arasında o kadar yol var ki.
Yarın, bugün, dün olmayan bir hayatta.
Yaşat beni.
Yaşa beni.
Benim kapımdan içeri gir,
Ya da beni de çıkar dışarı...
2013 yılının 10. ayın otuzunda böyle devam etmiş yukarıda ki şiir... Orada bir yerde, Her yerde, Hiçbir tarafta demişim yıllar sonra adına da şiirin...
***
Neden yazdım-sa bunları... Şimdilerde şiir çok karnımı ağrıtıyor, çok başımı ağrıtıyor da bu yüzden... O benim halime ben onun haline yanıyorum! ! !