Yazıkmış Şiiri - Emrah Kurt

YAZIKMIŞ
Yazıkmış, sana bakan gözlere
Yazıkmış, seni tutan ellere
Yazıkmış, sana atan kalplere
Yazıkmış, sana harcanan ömre

Vay be! diyorum kendime
Zamanında seni nasıl sevmişim
Haberim olmadan gittin ellere
Mecburen sildim kalbimden seni

Acıyorum kimseyi sevmeyen kalbime
Seni layık buluşuma
Acıyorum ezilen buzule sevmişim
Karşında boynu bükük duruşuma

Yani ben bunca yıl
Seni boşuna mı sevmişim
Kalmadı beynimde akıl
Herhalde delirmişim

Yolunun üstüne yıldız serdim
Kaf dağından kar getirdim
Olmadı eline güneş verdim
Yazık geçti gitti senelerim

Bir seni yar gördüm kendime
Seni yazmıştım kaderime
Yazık hiç birşey geçmedi elime
Hayalin bile yasak gözlerime

Bir kenara atıpda her şeyi
Kimse çekemez bunca çileyi
Eskisi gibi olsam ne iyi
Göz göre göre yaktım kendimi

Sayende son buldu mutluluk düşüm
Hüsrana döndü yüzde gülüşüm
Yaşıyorken oysa çoktan ölmüşüm
Yazık seni hep yar görmüşüm

Uğruna harcadım gençliğimi
Sana meftun edipde benliğimi
Unuttum herşeyi hatta kendimi
Maziye gömünce ümitlerimi
Yazık geç anladım tükendiğimi

Günlerce düşünüp durumda
Seni ne zaman, nerde, nası sevdim
Yıllardır kafamı yurdumda
Bu soruyu çözemedim

📝08.08.1999 Salı