Yazıklar Olsun! Şiiri - Bülent Albayrak

Zaman durmuştu.
Saatin tik tak sesleri,
Yerini ızdırap, ızdırap'a bırakmıştı.
Sokağı ıslatan yağmura
Kardeşçe sarılıyordu.
Yastığa dökülen gözyaşları.
Ve kardeş bildiklerimiz,
Değer verdiklerimiz.
Kazdıkları kuyuya düşeceğimiz günü
Sabırsızlıkla bekliyordu.
Paylaşılamayan mirastan farksızdı,
Hüzünlerimiz ve gözyaşlarımız.
Herkes bir parça alıp,
Üzerine mutluluk inşa etmek istiyordu.
Ve bunu yapanlar, en yakın dost bildiklerimiz.
Yazıklar olsun size.
Değer mi? Bir damla gözyaşı,
Kendini bilmez haysiyetsize.
Verilen emekler, paylaşılan güzel günler,
Ruhum seni affeder.
Peki ya bedenim.
Dertlerini dinleyen kulaklarım,
Gözyaşlarını silen başparmaklarım.
Ve sana gülerek bakan gözlerim,
Ya sıkı sıkıya sarılan kollarım,
zannetmiyorum, bedenim seni affetmez.
Hatta hakkınıda, helal etmez.
Yazıklar olsun.
Gözyaşlarım ahirette bunu sana sorsun.