Yazıklar Ediyorlar Şiiri - Sevilay Yücedağ

Ömrü sadece bir gün olan kelebekleri öldürüyorlar
İnciterek,,acıtarak,,kanatarak
Hiç farkında değilmiş gibi
Yazıklar ediyorlar! !
Tertemiz tutup korumaya çalıştığımız
Ürkek kanatlarımıza dikip
Karanlık yürekleri gibi karanlık yüzlerini
Yaşayamadığımız hayata
Yazıklar ediyorlar! !
Bir ihtimalden öteye geçemesede
Buğulu gözlerimizle gördüğümüz
Asil ve en utangaç düşlere bile
İmkansızlığı sıkıp şakağımıza
Yazıklar ediyorlar! !

Bir ana dişlerini geçiriyor yüreğine
Gözlerine yansımasın diye acısı..
Kandan baharlar yağıyor adaklarına..
Sessiz,,sözsüz,,Dilsizce
Haritalara sığdıramadığı coğrafyasını
Yırtılan gözbebeğine kirpiğiyle çiziyor..

Suskunluğun inadında mıh gibi durur her söz..
Ismarlama sunulan yarınlara
Ve koynunda saklanan esarete
İnanacak yaşı asırlar önce geçtik..
Şaşkın yönlerde sürüklenip
Sonu hep kayıp yollara çıkan
Her köşe başını
İçimde durmadan ağlayan o çocuğun
Gözyaşlarıyla bir bir tutuşturup
Yakacağım! !

Oysa;
Kendi kininden korkanların bile
Cellat kırmızısına değil
Maviye dalmalıydı gözleri..
Oysa;
Zamansız defalarca değil
Payımıza düşen kendi ölümümüzü
Ölmeliydik..
Susmak düşkapaklarımızı kanatmayan
Umudun bakışında,,aşk makamında
Ezgiler haykırmalıydı inadına..

Ölüm oruçlarına revan olmadan
Son verilseydi binbir asırlık kedere..
Ve
Yazıklar Olmasaydı Hayatın Bizzat Kendisine! !