Yazık Olsun Şiiri - Orhan Börcek

Seni duygu hırsızı, seni haydut serseri!
Çilenin tarifsizi, ah bana yazık olsun.
Nerden çıktı bu sızı, var zaten bin beteri?
Kalpten vurdun neşteri vah bana yazık olsun...

Kör edip gözlerimi bağlanmışım derinden,
Vurgun yemiş yüreğim, yanmış orta yerinden.
Ne istedin bilmem ki, sana naçar birinden?
Kan çıkacak elimden peh bana yazık olsun...

Yaşayalım istedim şöyle dört başı mamur,
Paylaşalım insanca bu hayatı bir ömür.
Bu uhdenin peşinde koşarken yağmur-çamur,
Dizginler emre memur, deh bana yazık olsun...

Sen bende bir murattın ummanlara karışan,
İçimde ateş yaktın ıstırapla yarışan.
Meydanda tek bıraktın, bir ben kaldım vuruşan!
Halim perme-perişan oh bana yazık olsun...

Anla işte vicdansız, sensiz yapamıyorum!
Sevdam çizmiş rotamı senden sapamıyorum.
İliğime işleyen histen kopamıyorum,
Laf anlatamıyorum yuh bana yazık olsun...

Biliyorum geçecek unutabilsem eğer!
Azap mola verecek dost satabilsem eğer.
Gönül tekrar sevecek boş tutabilsem eğer,
Atmak ne zormuş meğer, tüh bana yazık olsun...

Yazık olsun ki bana hem de yazıklar olsun!
Kâh bitsin kabuslarım isyanım huzur bulsun,
Kâh açılan kollarım kara toprakla dolsun.
Kâh bu yürek kavrulsun vebal banden sorulsun,
Kâh sebebim şad olsun, kâh bana yazık olsun,
Vah bana yazık olsun, töh bana yazık olsun...