Yazık Oldu S-202 Şiiri - Bekir Karaçam

Niceleri var dünyada aşka hürmet gösteren,
Seven kalbe çekinmeden kendi kalbini veren,
Elbet bir gün olur canım senin aşkını gören,
Seveceğin insanı bilmedin yazık oldu.

Ben de bilememiştim, düştüm bin türlü derde,
Çok çile çektim canım, aşkın bittiği yerde,
Sevenler nerde kaldı, hani sevilen nerde,
Seveceğin insanı bilmedin yazık oldu.

Bakışların öyle güzel, insanı öldürüyor,
Gülüşün öyle hoş ki, ölüyü güldürüyor,
Fidan gibi boyun var, dünyayı durduruyor,
Seveceğin insanı bilmedin yazık oldu.

Hayata küsme sakın, sakın sevme kimseyi,
Öyle hayat yaşa ki, anla artık her şeyi,
Gerçek seven birine ver ufacık kalbini,
Seveceğin insanı bilmedin yazık oldu.

Çam Aşık’ ın sever seni, bir abi sıfatıyla,
Gece gündüz uğraşır, sevdanın kitabıyla,
Adını Reha koydu, aşkın son hitabıyla,
Seveceğin insanı bilmedin yazık oldu.