Yazık oldu garibime,
Hem de çok yazık.
Ne etliye karışırdı,
Ne de sütlüye.
Köşesinde oturur
Seyrederdi olup biteni,
Tavşan pisliği gibiydi,
Kokmazdı, bulaşmazdı.
Tam bir sinamekiydi,
Gölgesini inkar ederdi.
Yazık oldu garibime,
Nasıl da düştü bu hale,
Aldatıldı mı, mecbur muydu,
İçinden çıkamıyordu.
Deniz dalgaları gibi,
Arkası kesilmeden
Boğazına çöküyordu,
Düştüğü durum,
Nefesi kesiliyordu.
Kendini suçluyordu.
Yazık oldu garibime,
Kandırılmak ile mecburiyet
Arasında sıkışmıştı.
Başını vuracak duvarlar çökmüştü,
Dibe vurmuştu çareler,
Kaldırımda dağıtılan,
Kredi kartlarını kullanmıştı.
Gafil avlanmıştı rahmetli,
İçinden çıkamayıp intihar etti.
Kayıt Tarihi : 3.11.2008 03:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kredi kartları faciasını anlatıyorum.
![Süheyl Türkoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/11/03/yazik-oldu-garibime.jpg)
Pisipisine gitmiş rehmetli.
Niye karışsın ki ustam?
karışmak,
düşünmek;
tavşan pisliği olmaktan zahmetli..
Orhan Velice dizeler... Hayatın içinden.. Gönlüne sağlık...
TÜM YORUMLAR (2)