Yazık Oldu... Şiiri - Neyzen Muharrem Dere

Yazık oldu...

Yazık değil mi?
Sana
bana...

Yazık
valla yazık
çok yazık hem de…

Yahû
aradığım sohbet derdin
saatler nasıl geçerdi
bilemezdik ikimizde
başladık mı akşamdan
sabah ezanları okunurdu
bitmezdi sözümüz…

Beni
anlamamışlardı dedin
elimden geleni
ardıma mı koydum?

Yok sen beni anlıyorsun
derdin birde
değil mi?

Ne oldu be canım
neden bitti?

Yazık değil mi?

Sevdâ sözü etmek kolay
âşktan bahsetmekte
heyecan verici
sözünün ardında durmak ya
ne zormuş değil mi?

Yazık
valla yazık
çok yazık hem de...

Her şarkıda
içim bir başka acıyor
nerede mutlu bir çift görsem
gözlerim doluyor...

Tadım kaçıyor önce
sonra utanıyorum
biz mutlu olamadık diye
başkalarını kıskanmak...

Of off
of ulan off...

Ne acayip hallere düşmüşüm
fark edipte kızıyorum sana...

Yazık değil mi?
Sana
bana...

Yazık
valla yazık
çok yazık hem de...

Kalan ömrüm ne kadar bilmem
ama ömrün uzun olsun
bereketli sağlıklı olsun
huzurlu olsun dilerim...

Ne kadar kıssamda
dilimin ucuna gelse de
lânet edemem
ne sana
ne yaşadıklarımıza...

Lâkin
son nasihatimdir
derler ya hani
büyük lokma ye
ama
âşk gibi
sevdâ gibi
sevmek gibi
büyük kelâmı
bin kez düşünmeden
nolur etme...

Beni yaktın
başkalarını da yakma
ah alma
ayağına dolanır sonra...

Yazık oldu
çok yazık oldu
vallahi...

Gönlü büyük adam derdin
gelişinle doldurmuştun
tastamam içimi
gidince
boş kalan yerlere
gömeyim dedim ben acımı
sığdıramadım
almadı...

Bu son
ne sana ne bana
sözün doğrusu
bize hiç yakışmadı...

Uykusuz gecelere
yakışmadı…

koşa koşa kavuşmalara
yakışmadı…

saatlerce sevişmelere
hiç yakışmadı…

hele hele
âşka ve sevdaya
yazık ettik biz
işte en çokta buna
yakışmadı…

Hasılı
hoş olmadı
yakışmadı
çok
çok
çok yazık oldu...

02.03 - 20 Ekim 2009
başakşehir - istanbul