Yazık O sandalyeye Şiiri - Yüksel Çelik

İtişip kakışmayın,
Oturup kokuşmayın,
Anlamsız bakışmayın,
Yazık o sandalyeye.

Ne amaçla seçildin?
Gün geçtikçe açıldın.
Yüksek maaşı aldın,
Yazık o sandalyeye.

Köy kahvesi mi sandın,
Dokunulmazlığı da aldın.
Çevrene haber saldın,
Yazık o sandalyeye.

Kimseyi beğenmezsin,
İyisini bilmezsin,
Belki daha gelmezsin,
Yazık o sandalyeye.

Köye çoban mı seçtik,
Nice hallerden geçtik,
İzlemekten de bıktık,
Yazık o sandalyeye.

Aç mısın, susuz musun?
Yoksa uykusuz musun?
Esneyip duruyorsun,
Yazık o sandalyeye.

Yüzsüzdür utanmayan,
Cahildir uyanmayan,
Vatan için yanmayan,
Yazık o sandalyeye.

Şaşarım halinize,
Ne söz verdiniz bize,
Toplandınız meclise,
Yazık o sandalyeye.

Allah korkusu’ da yok,
Vatan duygusu da yok.
Küstahlık haddinden çok,
Yazık o sandalyeye.

Öpmediğin el yoktu,
Bilmediğin dert yoktu,
Dertlere ilaç çoktu,
Yazık o sandalyeye.

Ye kürküm, ye dünyası,
Boşa seçmen rüyası,
İnsanın yüz karası,
Yazık o sandalyeye.

Niçin seçeriz sizi?
Utandırdınız bizi,
Pis ettiniz meclisi,
Yazık o sandalyeye.

Size inananlara,
Sözüne kananlara,
Vatanı satanlara,
Yazık o sandalyeye.

Utanacak bunca hile,
Ne söylesem az bile,
Baksanıza vekile,
Yazık o sandalyeye.

Koyun güdemezsin sen,
Ne halt etmişim ben,
Uzanıp gelirsin yan.
Yazık o sandalyeye.

Ağaçtan ok da çıkar…da,
Dürüste sözüm yok da,
Vatan hayini çokta
Yazık o sandalyeye.

Dertli daha ne desin?
Soğan ekmek mi yesin,
Allah belanı versin,
Yazık o sandalyeye.