Yazık ki Bahçeler Bizsiz Kalacak

Yazık ki bahçeler bizsiz kalacak,
Güneş denizlere bizsiz doğacak,
Sular sahillere bizsiz vuracak,
Gel bu gün bitmeden, tükenmeden gel.

On onbeş yıl sonra kim bilir bizi?
Mehtapta kimbilir kimlerin gözü,
Kimler taşatacak baharı, güzü?
Gel bu gün bitmeden, tükenmeden gel.

Bilmezler başbaşa kıyılardaydık,
Aşkı oyun sandık, uykulardaydık,
Eller ne bilsin ki; şuralardaydık,
Gel bu gün bitmeden, tükenmeden gel.

Ne gölde şarkımız, suda aksimiz,
Ne ıslak jumsalda ayak izimiz,
Ne bir kahkahamız, ne gözyaşımız,
Gel bu gün bitmeden, tükenmeden gel.

Güller gül kokacak, ama ellere,
Başka sevgililer çökecek yere,
Bir gün eller için akar bu dere,
Gel bu gün bitmeden, tükenmeden gel.

Gel de sımsıkı tut benimle günü,
Hissetsin kumsallar yürüdüğünü,
Gel bu gün bitmeden, tükenmeden gel.
Unutma yaşarken çürüdüğünü,

(MELEKLEŞMİR MERMERLER isimli hece şiirlerinden > 43-44/100)