Yazık Ki Şiiri - Mecit Aktürk

Yazık ki; her hataya bin bedel ödense de
Yine vahdete ağyar, kötülüklere Bey'iz
Yazık ki; her zifirin ardı şafak dense de
Düşük doğmaya mahkum umutlara gebeyiz

Tarihe destan yazıp, düşen bizken dillere
Alay konusu olduk en sefil mahfillere
Asrın ikaz parmağı basarken tüm zillere
Gelecek nesillere aşılmaz engebeyiz

Nasıl geldik bu hâle; birken onca anı'mız
Yas tutuyor yarımız, bayramken bir yanımız
Kaybolmuş -çağ atlarken- kalan son vicdanımız
Yanan yurdum, canımız! Sînesi harabeyiz

Ülkemde bir tek insan yaşıyorsa yas ile
Nasıl derim rahatım, mutluyum; kıyas ile
Devralmışız görevi iblisten takas ile
Her kinin doğumunda aranılan ebeyiz

Bir kin ki; beledikçe sarmış bedeni, ruhu
Paramparça olmuşuz; her parça kin güruhu
Fazla söze ne hacet; hâlimiz belli yahu!
Hilkatinden sıyrılmış korkunç bir ucubeyiz

Herkes paye beklerse benlik denen putundan
Nasıl kurtulur canlar nefsin tasallutundan
Bakıp -Allah aşkına- beşerî boyutundan
Dürüstçe cevap verin! İnsan mıyız; biz neyiz?