Yazık ettin gönül kendi kendine

Terkedip gideni döner mi sandın
Hayâle kapılıp boşyere kandın.
Aşk ateşleriyle kavrulup yandın
Yazık ettin gönül kendi kendine

Aşkını aşkların üstünde tuttun
Vuslatı özleyip kendin avuttun
Dünyaya boşverip herşey unuttun
Yazık ettin gönül kendi kendine

Değer miydi böyle acı çekmeye
Gidenin ardından yaşlar dökmeye
Bilmem ki bunca yıl inadın neye
Yazık ettin gönül kendi kendine

Erman Ulusoy
Kırklareli