Yazık Şiiri - İsa Kahraman

Gönlümü o kadar isteyen varken,
Gitmiş, vefasıza vermişim yazık.
Hilkat garibesi çıkmış karşıma,
Cennetten bir huri görmüşüm yazık.

Boşunaymış onu her dem andığım,
Ah edip bağrıma vurup yandığım,
Çakır dikeniymiş, çiğdem sandığım,
Ben gül niyetine dermişim yazık.

Bilmezdim, her şeye konarmış gönül,
Göz yaşına bile kanarmış gönül,
Kâh akar, kâh kurur pınarmış gönül,
Ben kuru bir göle girmişim yazık.

beşer sandım sevdim, kuru ağacı,
Sundum yüreğimi, çektirdi acı,
İplik bile çokmuş, başına tâcı,
Altın sırma ile örmüşüm yazık.

Dilimde adı Hak kelamı gibi,
O ' Sahip ' ben onun ' Gulam ' ı gibi,
Neferin paşaya selamı gibi,
Alesta, elpençe durmuşum yazık.

Muradı tanıdım, amma ermedim,
Saadet bağını gördüm, girmedim,
Firkat bende gani, vuslat görmedim,
İkrar ediyorum, körmüşüm, yazık.