Yazık! Şiiri - Muzaffer Arslan

Kara yazgı denilen bu olmalı.
Bir ömre sığmaz dediğim mutluluğum
Böylesi bir güne sığmamalı.
Aynı şehirde aynı günün akşamındayız.
Bir günün mutluluğunu gözyaşlarıyla soluyorum,
Yarınlara gül versin diye...
Hayatın onca yükü omzuma binmişken
Bir de senin için üzülüyorum.
Yine kızdım her şeye.
Mesela kapattım telefonumu
Kimse aramasın diye
Bu sabah senin rüzgarınla
Sımsıcak düşlerden sıyrıldım.
Ama yalnız
Sen dertli ben ağlamaklı gözlerle
Bir günü daha böyle tükettik, yazık...