Yazık Şiiri - Ömer Dalman

Yaz oldu diye her yer şenlenir
etekler kısalır
bacaklar, ayaklar açılır
yüzler daha bir gülümser güneş ile

herkes daha mutludur nedense? ..

sonra bir gün
mevsim şartlarına ters gider havalar
gündüzden hava kapatır
akşamına ise yağmur çiselemeye başlar...

o dakikada hazırdır yüzler somurtmaya

yadırganır Doğa Ana’nın bu serin-ıslak hali...

balkonlarda kimse yoktur saat 21.00’dan sonra
sanki aniden istilaya uğramış
boşaltılmış bir şehir gibi...

çıkar bakarım balkonumdan
havayı koklarım
bu ne tazelik! ?
bu ne güzel serinleme yaz ortasında? !
tadını çıkarmalıyım- diye düşünürüm
akşamın ikinci çayını balkonda içerim
serin, yağmurlu yaz akşamının
bu ayrıcalığında...

o serin rüzgarlar
açık, hiçbir şeysiz göğüslerime çarpar geçer
içimi serinletir...

bu ne keyif Allah’ım? !
bu ne hediye? !
tadını çıkartmayı bilene...

herkes içeri kaçmış
bu muhteşemlikten yoksun
hiçbir şeyden habersiz
onlara söylenilene uyarcasına
tv’lerine kapanmışlar salonlarında...

yazık...

(Temmuz 2005)