Yazık Şiiri - Özkan Erdem

...
Yazık et gitsin bana
koyu karanlık gecelerde
hayallerinde dinlenmediyse vuslat
İkindi güneşleri düşerken yüzünden
Bir gamlı kızıllığın ortasında
dalarken gözlerin bir belirsiz ufuğa
Bir düş içinde, omzuma düşmediyse saçların
Yazık et gitsin bana

Yazık olsun kış geceleri 9.30 u beklemelerim
Adım adım şehrin nemli kaldırımlarında seninle ama sensiz yürümelerim
Yazık olsun boş ver...
Yazık et gitsin.
Bir anlamsızlığa evrilsin her heyecanım
Yürek titreyişlerim,
Bahar rüzgarlarıyla üşüdükçe
Gizliden ısındığım yanların
Ve kederlerimin imbiğinden damla damla
Biriktirdiğim acılarım
Yazık et gitsin hepsine

En korunaklı yerdi oysa yüreğim
Sitare gibi öyle erişilmez ve uzak
Senden gayrı kimsenin zararı
Dokunamazdı orda sana
İncitmenin vahşi bir zevki var madem
Yazık et gitsin bana

Bir garip masalın içinde
Murada eremeyen hem kahraman
Hem zavallı..
Öyle korkusuz öyle korkak
Öyle acıklı ve öyle şanslı
Herhangi biri olmak...
İşte böylece manadan uzak
Bu son nokta ve son durak.
O zaman yazık olsun bütün bunlara...

Ama yine de bir düşün
Belki unuttuğun bir köşede
Kalmıştır bir ağlamak
Ve belki bir miktar özlemek
Bilirsin özlemek hem derindir Hem uzak
Ne olur artık söyletme beni
Öylece ölç ve biç
Dön içine tekrar tekrar bak
Başka birinden söz eden cümleler gibi yadsımayı bırak
İşte benim o, işte benim!
Yaşadığını hissettiğin anlarda
O duygunun tam odağında

Bunca telaşın bunca acının
Bir anlamı olmalı
Yokluğunu yok et artık
Kaç kendi karanlıklarından
Bir bakış, bir kelime, bir gülüş
Bulursun elbet bir tutunak

Hasılı ey benim derdim hem de dermanım
Ey hayalde gerçeğim hakikatte yalanım
Ey bende iken beni kimsesiz bırakanım
Ey suçum ey vebalim ey günahım
Ey en yakınmdayken uzağım
Ey hissedişlerde ortağım
Ey gönülden helalim gerçekten haramım

İşte yüreğim elimde
Sen de bak yüreğine
Varsa içinde biraz ben
kıyma yazık etme
Yoksam zaten yazık olmuştur
yazık et gitsin öyleyse....