Yazık Şiiri - Seyfettin Aslan

Kalbimin en derinlerinde,
Güzellikler yatmakta.
İstediklerinin sustuğu yerde,
Bu denize bakan tüm şehirlerde.
Güzelliğine yazmamak,
Şiire günah,
Şaire yazıktır.
Yazmamak için beklediğim zamanlar,
Bir sonu gelmez kayıptır.
Madem ki buldum seni bu koca kafeste,
Yazmadan gitmek,
Ayıptır bu koca şehre.
Bildiğini konuşmamak gibi,
Konuştuğunu bilmemek gibi,
Ayıptır.
Susmak yazıktır.
Yazmadan durmak,
Halihazırda dalgalı bir deniz gibidir.
Yazmadan da güzeldir,
Fakat yaklaşsan güzellikler boğulur,
Yaklaşmasan mavilere yazıktır...
Güzelliğini görmezsem,
Ne için vardır bu gözler...
Güzel narin saçlarına,
Bakmak, umut bulmak adına.
Bu güzellik sorgusuz evrende görülmez,
Kuşkusuz bir renk görünür en derinlerde.
Durup bakmak gözleri kör eder,
Bir akşamüstü güneş batımında.
Kelepçeli, bulutlu gökler şimşekler çakar,
Durulsa da durulmak yeterli gelmez.
En sonunda pes eder.
Kabullenemez ama,
"Kabullendim" der.
"Kabullendim bütün güzelliklerin senin olduğunu."
Bütün güzellikler senindir.
Senindir bahar kokusu,
Senindir sonbahar yağmurları.
Ruhum da bedenim de senindir.
Fakat hissetmelisin,
Sen de,
Benim, sen olduğum kadar benimsin.