Yazık Şiiri - Fahri Bulut

YAZIK
Dost bildiğin dostuna,
Atmamalıdır çamur.
Kırk gün kırk gece yağsa,
Yıkamaz onu yağmur.
Olmaz olsun böyle dost,
Sırttan atılmaz kambur,
Bunları dost belleyen,
Akılsız başa yazık.
Bunlarla bölüştüğüm,
O helal aşa yazık...
İyi gün dostu olan,
Kara günde yerinir,
Bir gün bir çay içirse,
Otuz gün hep övünür.
İçi kin, nefret dolu,
Yüzüne dost görünür,
Bunların bahçesine,
Diktiğin güle yazık....
Var gün dostu olanlar,
Bil ki gizli düşmanlar,
Yokluğa düştüğünde,
Dostluğuna pişmanlar.
Çıkara dost olanı,
Ancak arifler anlar,
Bunları dost bilerek,
Tuttuğun ele yazık...
Kusursuz dost arayan,
Dostsuz kalır der atan,
Hiç sadık dost olur mu?
Seni sırtından vuran?
Yataktan şaşı kalkar,
Gece kör ile yatan,
Bunları dost belleyip,
Döktüğün dile yazık...
Rızazade bunlardan,
Bilseniz neler çekti,
Bağrına taş basarak,
İçine biber ekti.
Düşmana göstermeden,
Sicim gibi yaş döktü,
Bunları dost sanarak,
Sıktığın ele yazık.
20 ARALIK 2009
FAHRİ BULUT RIZAZADE

Vefasız dostlar mert düşmanlardan daha tehlikelidirler...
Ahlaklının yerini ahlaksızlar alarak, itibarlı olduklarını zannediyorlar. O itibarları mevki ve makamları bittiğinde ayaklar altında çiğneneceğini kendileri de çok iyi bilmekteler, onun içindir ki ne pahasına olursa olsun, zamanı uzatmaya çalışıyorlar...