Yazık Şiiri - Yunus Akkale

Hazırı sever midesine düşkün
Parazit yaşayan kullara yazık
Çocuktur aklı kendisi yetişkin
Hem fodula, hem de kellere yazık.

Asaleti para şerefi, izzeti
Sofrada eksik yok, kuş sütü, eti
Bir hiç olurda berbat akıbeti
Keven tene sarılı, sallara yazık

Nadandan bekleme edep, irfanı
Bir dana pisler, koskoca bir hanı
Devir değişti kim dinler fermanı
Koca bir çınardın dallara yazık

Yozlaşır insanda zamane asır
Sevenlere yatak kuru bir hasır
Bekâreti saklanmaz kaybolur sır
Gelinlik kız bilirdik dullara yazık

Nasıl insan bunlar düşeni sever
Eşeğini değil palanı döver
Nasıl bir terbiye anaya söver
Ninniyle büyüten dillere yazık

Zamanı yermede bir zaman övün
Şad uman ol, gönülden sevin bir gün
Güzele dön yönü, hatırla dünün
Nankör körü olma ballara yazık

Mücevher kesilir dere çakılı
Evladı verir ataya akılı
Kurulu yayda bunca ok takılı
Uzayda dolaşır yollara yazık

18 Aralık 2007 Kahramanmaraş