Yazık Şiiri - Murat Ülkü

Manasız korkular bitirince askı sevdayı
Buram buram özlem kokan dizeye yazık
Gönüller arzularken renkli rüyayı
Lal olup susan sözlere yazık...

Sevilirken kaybolup gider ansızın
Oyuncak olur elinde sonra kansızın
Kendini vazgeçilmez sanan densizin
Düşer bir müsveddenin yanına yazık...

Yere göğe sığdırmazken cananı
Düşünmeden aymazca canı yakanı
Parasıyla puluyla caka satanı
İnsan zannedip de inanıp kanana yazık.

Görmezden gelinip hata hemen silinip
Bir güzel söz ile canan bilinip
Ucacakken toprağın altına girip
Üşüyen tenini sabırla sarana yazık...

Aldanırsan nefse şaşırsın yolunu
Bir kıymet bilmeze verme solunu
Emanet gibi takma üstüne aşkın bolunu
Saflığını bozan sevdaya yazıkİ

Tenini miski amber kokusu bilsen
Kabe bilsen kalbini tavaflar etsen
Yusuf'un Züleyha'nın izini sürsen
Şüphe duymadığın o guvene yazık...

Murat çok çekti hemen inandığından
Düştü defalarca tuttuğu yüreğe güvendiğinden
İnsanın riyaya yalana bezendiğinden
Sevgiye sevdaya yazdığı mısraya yazık...