Yalnızlığımı çektim kınından,
Yürüdüm üzerine geçmişin silik siluetlerinin,
Tanıdık tanımadık tüm acıları kazıyıp attım yüreğimden,
Bir tek sen kal istedim geriye.
Beceremedim…
Meğerse ne açmışım intikama,
Meğerse ne kadar çok aldanmışım dostun sözüne,
Ne çok kırılmış,
Ne çok kırmışım insanları.
Doğru dediklerim ne çok yanlışmış meğer.
Ne kadar da yalnız,
Ne kadar da yanılmışım...
Yanılmışım...
..........Yalnızmışım...
.......................Yanlışmışım...
..................................Yanmışım...
Kayıt Tarihi : 19.1.2011 16:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mesut Çiftci](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/01/19/yazik-174.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!