Peşi sıra gittiğin
Bu kaçıncı yalanın
Ve sarmal sarmal sarıldığın,
Kopamadığın,
Adına aşkım dediğin
Koca bir yalan olan
Mazide kalanın…
Şimdi;
İmgeleri yerli yerine konmuş
Duyguları sersefil
Her dizesi kahır dolu
Yalanlarınla süslediğin
Elinde kalan
Tek tesellin şiirlerin…
Şimdi sorgula kendini.
Yetme dimi?
Yüreğine, bedenine çektirdiğin acı.
Bir düşün?
Ne kaldı elinde
Acabalı bir kaç serzeniş
Bir görüntü, birkaç resim
Ve birde yürek sızın…
Kabul etmesen bile,
Yıllar öncesi kapandı o oyunun perdesi.
Işıklar söndü, kimseler kalmadı.
Her kesler gibi sende.
Soluklan, üzül, sevin
Yani; Çek bir kalem
Bir varmışlı bir yok muşlu yaşamdan
Al payına düşeni…
Kayıt Tarihi : 13.1.2011 23:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Tunçer 1](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/01/13/yazik-173.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!