Yazık Şiiri - Çakmak Emine

İnsanca yaşamak varken dünyada.
Sen yaşıyorsun ya, ama ne için.
Kendini yıprattın boşu boşuna.
Yazık ezilmişsin söyle kim için.

İnsanlığın bedeli bumudur söyle
Yaşamak anlamsız kalıyor neden.
Bir şeyler anlat da bir kere dinle.
Yazık sürünür yerlerde beden.

Hiç rahat yok mu bana dünyada.
Gözümde yaşlar yüzde çizgiler.
Bir fidan gibiyim kara toprak ta.
Yazık ki ismimi kimler heceler.

Bir gül diksem de dalları kurur.
Yapraklarını hep sarar dikenler.
Acı işlenmiş gibi yürek burkulur.
Yazık dalında solmuş çiçekler.

Adımı ah edip de her anışında.
Bu beden yatar toprak altında.
İncitip dokunma sakın ruhuma.
Yazık gelip de dokuma yanıma.

Emine çakmak
23/06/2010
Çarşamba