Yazı Tura... Emanet Şiirim

kırmızı nalınlarım vardı
sevda ulağı timsali tıkırdardı...
ıssız, karanlık sokaklarında
koşarken tutsak şehirlerin...

durmalıydık oysa, yasaktı bize aşk..
kanayan dizlerimize dokunmak yasak...

İmbatlar savurdu saçlarımızı,
yaşanmışlıkları tellerinden çalarcasına...
yelkovansız güneşler ise acı sarı
kavurdu çatlayan dudaklarımızda
yarım bıraktığımız kelamları...

sen ise, hep asi yanım oldun
isyanlarıma çığlıklar savurduğum anlarda...
kulaklarında çınlayan hep ''o'' ben oldum...
çünkü; sen artık yoktun...

eski bir cam kavanozda
biriktirdiğimiz bozuk paralardan ibaret
çocuksu bir bahisti sanki hayallerimiz,
sen hep yazıydın, bense tura...

biz olmaya tanınan zaman dolduğunda,
yani,
saatlerin onikiyi vurduğu, o acımasız anda
onlarda dökülüp saçıldı kana kana...
yazı bir yana, tura bir yana...

sen, en asi yanım oldun
yitirilmişliğe isyan zamanlarımda...
kulaklarında çınlayan yine,
hep ''o'' ben oldum...
çünkü; sen artık yoktun...

boşver de;
sende gülüp geç yaşananlara,
zamanla acılar da soluyor,
kırmızı nalınlar tıkırdamaz,
hatta, kanatmaz oluyor aşk...
hapsolmuş hayaller,
çığlıklar duyulmaz...

sarmalayınca bedenleri vefa, vuslattan ıraklarda
gidenler geri dönüyor, eninde sonunda
ama, ne o nefes nefese koşulan sokaklar
ne de o yazı - turalar kalmıyor hatırlarda...

Emine YILMAZ, Adapazarı, 25.02.2009