Yazı Özledim Şiiri - Ahmet Bulut

Sabır dağarcığım, taştı tükendi;

Kış geçti baharım, yazı özledim.

Sardı haramiler, yolum tıkandı,

Menzile yetiren, izi özledim.

Erer maksuduna, ümitle bakan;

Çıkar karanlıktan, meşale yakan,

Garezsiz, ivazsız, çağlayıp akan,

Hak için yaş döken, gözü özledim.

Berrak su alınmaz, bulanık selden;

Aşkı terennümet, gönülden dilden,

Nahoş sesler çıkar, akortsuz telden,

Tefrikasız çalan, sazı özledim.

Güç timsali, koçyiğitler nerdeler?

Yatar karanlıkta, kara yerdeler,

Gurur kibir, aydınlığı perdeler,

Riyadan arınmış, sözü özledim.

Âdem'le Havva'dan, beşerin kökü;

Değmiş onlara da, kaderin oku,

Zayıf bu omuzlar, taşımaz yükü,

Yoruldum yokuşta, düzü özledim.

Alt etmeli, dünya denen kafesi;

Küfre sokar, tûli-emel hevesi,

Kime baksam, madde kokar nefesi,

Dost aşkıyla yanan, özü özledim.

Şair Bulut, ömrü, harcama horca;

Hakk'ın emirleri, kalır mı borca?

Aradım, taradım, rastlamak zorca!

Nurlara bezenmiş, yüzü özledim…