Yazı 032 MUHALİ TALEP Şiiri - Necdet Erem

“MUHALİ TALEP KENDİNE ZARARDIR.”
İmkânsızın peşinden koşmak, zaman kaybından başka bir işe yaramayacağı gibi, elde edilebilecek olanı da kaybetmekten başka bir şeye yaramaz.

Ben şahsım adına diyeyim.
Allah kabul ederse!
Sıradan düz bir Müslüman olduğuma inanıyorum.
Bütün mücadelem bu halimi koruyabilme mücadelesidir.

Vahdet-i Vucut, Vahdet-i Şuhud, bizim neyimize.
Yediğimiz haram.
İçtiğimiz haram.
Duyduğumuz haram.
Gördüğümüz haram.
Haram beyderinde harman olmuşuz.

Bir de kalkmış kimlerle boy ölçüşürüz.
Pire bile değilken, semanın süsü Kartallığına özeniriz.

Özenelim.
Bu güzel, ama o olduğumuzu zan etmek ve o olduğumuzu iddia etmek yanlış olmaz mı?

Tabi bunları söylerken, dünya hayatı, sevgisiz, sevdasız ve sevgilisiz değil.
Hilkatin gayesi muhabbet olduğu gibi meyvesi de muhabbettir.

Her şey ve herkes muhabbetle bir araya gelir.
Muhabbet devam ettiği müddetçe bir arada kalır ve kalabilir.

Sevgi en büyük servet, idrak en büyük bir devlet, sabır en güçlü bir silahtır.

Allah kalbimizi aşksız, aklımızı idraksiz, irademizi marufu emir, münkeri nehiy, hakka riayette sabır, hakikati neşirde gayretten mahrum bırakmasın.

Biz zaf, acz ve meyli menfaat duygularımız ile materyalist mantığın te-siri altında; aşk duygumuzu şehvet girdabından koruyup İlahi aşka ne kadar dönüştürebiliriz bilemiyorum.

Allah’ı hakkı ile sevmek mümkün değil.
Amma Allah için Allahın sevdiklerini sevebilirsek sanıyorum aşk adına imtihanı kazanabiliriz.