Yazgılı Yanlızlık Şiiri - Manoli Aksiyotis

Senin en karmaşık yazgındı
Kabullendiğin kadarı ile vardı
Kendini bırakırken yalnızlığın koynuna.
Sen sustuğunda başlardı
Konuşunca biterdi kırgınlığım.

Sen yalnız kendine yalnızlığı yakıştırırdın.
Akrep yelkovanı kovalar
Günler günleri kovalar
Ben seni kovalardım her köşe başında
Bulamazdım...

Herbir şafak sönüşünde düştüğün yollar kadardım
Herbir pencereden el salladığın cadde boyu akan
Otomobillerde de ben Vardım.
Ama sen yalnız yalnızlığına aşıktın.
Söylediğin her bir isme bakan gözlerin
Hep karanlığa bakardı
Ben her baktığımı sen sanırdım.
Şimdi anlıyormusun ben sana aşıktım...
Her gün yeni bir hatıra
Ve her gecen gün
Yeni bir sayfa demekti artık hayatında.
Ben seninle hep bir önceki günde yaşadım....

Karanlık sardığında günışığını
Unutma,
ay parlar gökte içini ısıtır.
Gördüğüm her bir ışıkta sen vardın
Ve sana dair anılardı gölgelerim.
Oysa senin en karmaşık yazgındı yalnızlığın.
Ve ben o yalnızlığa da aşıktım....