Yazgı Şiiri - Erdal Ceyhan

Bir otobüs yolculuğundan gelmişim
kapıyı açsam, ev boş
kitaplar var ama, ev boş
derleyip toplayıp getirsem
o dağları, ovaları, ırmakları
kitaplığın raflarına koysam
ev boş.

Bir gün kapımı çalsalar
beni bir köşede bulsalar
ellerinde yirmi para
yirmisi de altın para
“Açlıktan ölmüş” deseler.

Açlıktan değil ama
yalnızlıktan ölüyorum
bir bardağın içindeki suya özlem
büyük denizlere özlem
neyi özlüyorum,bilemiyorum.

Bu aşk, bu sigara, bu içki
bu her şeye kahreden keder
bu da bir gün biter
bu da bir gün biter.