uyandım
içimde üç başlı bir ejder
düşümde kör bir kahin
habire kazıyor bir kuyuyu
evrenin içine doğru
habire toprak
yok bir damla su...
ki ırkı
suya konuşur
suya bırakır ilk kanı
en son kendini kucaklar
suda titrer
kayıp gider canı
değil tek söz
o anların kesif karanlığı
söyle hadi, nasıl denir
yazgı!
yazgına doğru nefes al
yazgına bastır kendini
bu kendini bilmek değil
kendinde bilmek evreni…
Kayıt Tarihi : 27.7.2007 13:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
hakikaten güzel olmuş
beğeniyle okudum yazarım
dürüst sade paylaşımlar
her zaman saglam yürekten
inci gibi dizilir
ellerine saglık diyorum kutlarım
Başarılı bir şiir...
Tebriklerimle.
TÜM YORUMLAR (38)