Gün ikindiye sallanırken elli sefer üzülür
Alaf alaf hülyasına, kükreme ateş dünyasına,
Kaçar mı gözünden ufuktaki kadehlerle günü batıran yüzler
Ölseydi de bu acıları çekmeseydi,
Ağaç olsa kururdu, erirdi taş olsa.
Gür sularla düşmek kalkmak gelir içinden
Sevemedi karanlıkları birde onsuz akşamları
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
Devamını Oku
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
