Yazgı Şiiri - Ahmet Tufan

Yazgım çok eski benim
Gözyaşlarına kazınmış gibi sırılsıklam.
Her nereye baksam,
kötücül hançerli Gölgelerde
nefes nefese bir ömür.
Kanatlarım mecalsiz,
Katlim ecelsiz kılınmıştır
Yazıcıların divit darbeleriyle.
hokkalarında kan,
Dillerinde hükümler dökülüyor şimdi
Biberiye kokulu düşlerime.
Bir açık çay
Birkaç tutam hüzünle
Süslerken akşamları,
Hoyrat bir türkü geçiyor içimden.
Başım alıp gitmek diyorum,
hesapsızca hicr eylemek.

Kim bilir kaç kederli gözyaşı akıyor
Kaç korkak intihar geçiyor
Yürüdüğüm sokaklardan.

Geç öğrendim gözyaşını,
Ve Güç ödedim sevdanın bedelini.
Şimdi Heybemde saklı duran,
Kırık dökük hayalleri
Yarım kalan resimleri,
Bitmemiş romanımı,
Boğazımda kalan türküleri,
Ve paramparça çocukluğumu daAlıp
Terk-i alem etmektir, vuslatım.

Baktığım her şehir yangın,
Döktüğüm gözyaşları sel,
Ettiğim feryatlar tufan,
Sardığım her sigara elem iken
Kaderi dokuyanların esrarı,
Vuslatı gizleyebilir mi hiç.
Sonum, her selada aşina,
Ve her firar boşunadır artık
Pas tutmuş kalan mühletim.
Usta, sen ne güzel işlerdin hüznü,
Pişmanlığın gergefine:
"tükendi nakdi ömrüm,
Dilde sermayem bir ah kaldı..."