Yazgı Şiiri - İdris Yılmaz

“Ne elinizden gidene, ne de başınıza gelene üzülmeyin”
Ali İmran/ 153

Bir şiire girmek
bin kişilik küffar ordusuna kılıç sallamaktan zordur
ama öyle bir tecrübemde yoktur.
Yazgıyı yaşamak kolay olmasa gerek
Kim ekmeğimden yemişse
azılı düşman oluyor bana
çektirmediğim dertleri çekiyorum
bu devran bana gelince mi ters döner
güvendiğim dağlar en zayıf yanım oldu
göğsümün sol tarafından
ve sırtımdan hançerleniyorum
az biraz da zehir veriyorlar
çeke çeke ölmem için
anlayamadığım
bir yerde
ya beceremediğim
ya önemsemediğim
ya da bilmediğim bir hataydı yaptığım.

Her şairin
uğruna şiirler yazdığı türküler yaktığı
bir şehri varken
ben kendimi hiçbir şehre sığdıramadım daha.
yaşadığım şehirde gurbet türküleri söyler
sıla hasreti çekerken söz verdim kendime
hüznün en çok yakıştığı şehri seçecektim.
Kadim topraklarda
kutsanmış bir şehirde
insanlardan ihaneti öğrenmek yerine
çöl gibi bir yalnızlıktan
aşkı ve sabrı içmeyi tercih edecektim.

Biz topraktan olduğumuzu biliriz baba
kibir yakışmaz bize
katbekat günahlarımızı biriktirsek de her daim
ellerimizi göğe başımızı toprağa uzatmasını biliriz.
Biliriz ki, İblis beyaz yanlarımızın peşindedir
onu en çok günah işlememiz değildir sevindiren
gül yerine dikenleri koklamamız
gök yüzünü siyah bulutlara boyamamızdır.
Dualarımızdan eksik etmediğimiz
soframızı bereketlendirdiğimiz
gönlümüzün kapılarını açıp buyur ettiğimiz kim varsa
iyilik namına koştuklarımız yani,
uzak durmamız gereken ilk insanlar ise
acının imbikten geçirilmeden içildiği bu coğrafyada
zulüm hükmünü sürüp atını koşturmasın mı be hey babam
ve kıyamet diyorum
son kötülük yaşandığında değil
son güzellik yeryüzünden kalktığında kopacaktır.